1KDH "Zielona"
Dnia 27 lipca dwudziestu harcerzy z Koszalina i Szczecinka brało udział w Leśnym Dniu. Z pomocą pana leśniczego z leśnictwa Jeziory mogliśmy poznać faunę i florę lasu, oraz jego strukturę w niebanalny sposób. Otoczenie w którym były prowadzone zajęcia sprzyjało szybszemu zrozumieniu natury lasu. To był niezapomniany dzień!
1KDH "Zielona"
Krótka podjara związana z pierwszym lotem najnowszą zabawką 1 KDH „Zielona”. Co ciekawe, operator drona sterował nim z okna izolatki szpitalnej.
„Nie mamy skrzydeł by latać, lecz mimo tego to nasz cel!” – Miuosh
1 KDH "Ogrody"
W wirze pracy i obowiązków każdemu przyda się mała „odskocznia”. Tak właśnie spędziliśmy noc 16-tego lipca na …. (uwaga tu proszę o fanfary) Leśnym Balu ! Wspólny polonez, zatańczona „Belgijka”, mnóstwo śpiewu i pląsów. To tylko część atrakcji, które czekały na harcerki i harcerzy. Bawiliśmy się wyśmienicie, a nasze śpiewy słychać było aż w Starym Wierzchowie. O więcej szczegółów pytajcie uczestników balu. Chętnie opowiedzą Wam o wspólnie spędzonym czasie i zaśpiewają nowo poznane piosenki. Poniżej krótka fotorelacja Leśnego Balu z prawdziwego zdarzenia.
1 KDH "Ogrody"
Tegoroczna piesza pielgrzymka miłosierdzia do Myśliborza wyrusza pod hasłem:
Miłosierdzie Cię ściga!
Wszyscy, którzy kiedykolwiek mieli przyjemność zmierzyć się z 225 kilometrową trasą do Myśliborza, wiedzą, że oprócz tych stu paru pielgrzymujących śmiałków jest jeszcze Jeden… Ten, który pielgrzymuje nie do myśliborskiego sanktuarium, ale dla którego swoistym sanktuarium – Jego celem – zawsze jesteś ty.
Nie potrzeba wiele, by wyruszyć i dać znaleźć się Jezusowi, gdyż On sam prawie o wszystko się zatroskał poprzez dobrych ludzi, którzy od wszystkich osiemnastu edycji przyjmują nas w swoich domach, plebaniach, szkołach lub przygotowują posiłki na trasie i na trasę.
Rozpoczęcie pielgrzymki – Kościół pw. św. Józefa w Koszalinie (przy katedrze), Msza św. o godz. 7.00. Wracamy autokarem 25.08 w godzinach wieczornych.
Lista rzeczy:
Zgoda rodzica (Załącznik na dole)
Karimata, śpiwór
Bielizna
Mundur kompletny
Ciuchy na drogę (najlepiej wygodne spodenki i sprawdzone adidasy)
Czapka
Coś przeciwdeszczowego
Mały plecak na drogę.
Kieszonkowe
Różaniec
Pismo Święte
Dobry humor
Rzeczy do mycia, ręcznik
Ogólnie wszystko co wedle uznania jest nam potrzebne na 10 dni. Wszystkie rzeczy jadą na pace, która przewozi nasze bagaże między noclegami, więc nie ma co się bać, że będzie ciężko. Te 225 km przejdziemy w mgnieniu oka i jeszcze będzie nam za mało 🙂
Zgoda rodziców na pielgrzymkę – doc
Zgoda rodziców na pielgrzymkę – pdf
1 KDH "Ogrody"
Dnia 15-tego lipca odbył się długo wyczekiwany Harcerski Bieg Pokoleń. Piękna pogoda, malownicze jezioro w tle i obecność najbliższych sprawiła, że nasi harcerze wraz z rodzicami, dziadkami i najbliższą rodziną ochoczo wyruszyli w las w poszukiwaniu nowych przygód. Na uczestników czekało sześć punktów rozłożonych w różnych miejscach. Każdy z nich stawiał wyzwanie zarówno tym młodym jak i starszym. Na punktach uczestnicy mogli wykazać się nie tylko sprawnością fizyczną, ale także manualną, techniczną oraz wiedzą o społeczeństwie. Most linowy, łucznictwo, kuchnia polowa, wyścigi w workach, strzelanie do celu to tylko część atrakcji, których mogli doświadczyć nasi goście. Na dole krótka fotorelacja z dzisiejszego dnia pełnego przygód.
1KDH "Zielona"
Mimo, że wpis pojawia się długo po wydarzeniu, to zawsze miło jest wrócić do przeżytych przygód. Jesteście ciekawi jak to wyglądało oraz jak to się stało, że nasz zz zajął pierwsze miejsce na turnieju ?
Nasze zmagania na turnieju zz-tów zaczęliśmy od rozłożenia namiotów z pałatek i ogniska, które oficjalnie rozpoczęło rywalizację między zz-tami. Każda drużyna mogła się zaprezentować i opowiedzieć trochę o sobie.
Następnego dnia po szybkiej rozgrzewce, śniadaniu i spakowaniu się udaliśmy się w stronę bramy jednostki wojskowej w Ustce. Wyruszyliśmy na szkolenie, które zaznajomiło nas z zasadami obsługi broni. Następnie przemieściliśmy się do symulatora pola walki „Śnieżnik” w którym w praktyce mogliśmy strzelać z różnego rodzaju karabinów. Każdy mógł sprawdzić swoje umiejętności w zwykłym strzelaniu do tarcz na różnych odległościach oraz drużynowo wykonując różnorodne scenariusze. Po ponad 3h udaliśmy się na wojskowe szkolenie w dziedzinie survivalu tzw. SERE. Nauczyliśmy się bardzo ciekawych rzeczy takich jak filtracja wody, przygotowywanie ryby na kilka sposobów, rozpalania ognisk za pomocą krzesiwa, oraz budowania szałasów. Po szkoleniu zaczęła się seria pytań z różnych zagadnień w tematyce survivalu. Punkty dostawała drużyna która jako pierwsza i bezbłędnie odpowiedziała na dane pytanie. Wisienką na torcie był tzw. Fire test- każdy patrol musiał wyznaczyć jedną osobę, która samodzielnie wykonywała zadanie, które polegało na rozpaleniu ogniska w 5 min po krzyknięciu sygnału ogień. Ognisko już nie mogło zgasnąć, następnie trzeba było zagotować wodę, po zagotowaniu i krzyknięciu słowa woda można było przejść do gaszenia ogniska. Bardzo nam zależało, aby wygrać tą konkurencję, ponieważ mogliśmy otrzymać za nią mnóstwo punktów. Na szczęście udało nam się! Adrian stanął na wysokości zadania i wykonał to zadanie najszybciej . Następnie zjedliśmy pyszny obiad, i wyruszyliśmy na kolejną grę. Tej nocy spaliśmy w lesie.
Ostatniego dnia słowami jakie nas obudziły był alarm gospodarczy, który polegał na jak najszybszym spakowaniu się. Po spakowaniu udaliśmy się na ostatnią grę którą zakończyliśmy jako drugi patrol, pierwszym byli nasi wędrownicy, którzy konkurowali z innymi patrolami wędrowniczymi. Po długim wyczekiwaniu odbył się apel podczas którego wspominaliśmy Filipa, który był głównym twórcą tego turnieju, a kilka dni wcześniej dowiedział się że choruje na ostrą białaczkę. Wreszcie usłyszeliśmy wyniki Patrol Zielonej pierwsze miejsce, ZZ Zielonej również pierwsze miejsce. Bardzo się ucieszyliśmy ponieważ chcieliśmy wygrać dla Filipa. Po apelu poszliśmy na Mszę Św. po której wszyscy rozjechali się do swoich domów.
1KDH "Zielona"
Bohaterowi filmu „Żbik – Powstaniec z Żoliborza”, Panu Jerzemu Leonowiczowi, ponad 74 lata temu została dana obietnica…
Jednak przez ten cały czas – ostatnie lata wojny, ponad 40 lat komunizmu i niecałe 30 lat wolnej Polski – nikt nie dopełnił danej obietnicy.
Zrobiliśmy to, bo tak było trzeba.
Nasza relacja z tego wydarzenia poniżej:
Jerzy Leonowicz – ur. w miejscowości Stołpce, syn oficera POW, z związku pracą ojca przenoszą się z rodziną ok 1934 r. do Warszawy i zamieszkują na Żoliborzu. Ojciec umiera w 1939 r. Matka nie mogąc sobie poradzić z wychowaniem Jerzego i młodszego syna Henryka wysyła ich do Lidy, do swojej siostry. Tam zastaje ich wybuch wojny – znajdują się pod okupacją sowiecką. Do mamy, do Warszawy, wracają dopiero we wrześniu 1941 r.
Od 1943 r. Jerzy jest członkiem harcerskiej organizacji „Orlęta Warszawskie”. Jego drużynowym jest Sławomir Stępień. Na początku 1944 r. przenosi się do Szarych Szeregów, uznając je za bardziej wiarygodne. Pomyślnie zdaje bieg na młodzika i składa przyrzeczenie harcerskie wczesną wiosną 1944 r. w okolicach Warszawy, w terenie na praskim brzegu Wisły. Ze względu na warunki wojenne nie dostaje harcerskiego krzyża.
Zostaje zastępowym w zastępie Zawiszaków w hufcu „Żoliborz” Szarych Szeregów. Przenosi meldunki i prasę konspiracyjną. Raz wpada z biuletynami w łapankę Niemców, ale ucieka z niej.
Tuż przed wybuchem powstania warszawskiego, wiedząc że jego drużyna nie będzie mobilizowana do walki, opuszcza za zgodą drużynowego Szare Szeregi i przechodzi do Armii Krajowej, gdzie wraz z trzema kolegami z zastępu wstępuje do 9 Kompanii Dywersji Bojowej. Bierze udział w Powstaniu Warszawskim. Walczy w plutonie 230 w obsłudze karabinu maszynowego. W swoim plutonie jest określany jako: „harcerz z Szarych Szeregów”. Pod koniec powstania warszawskiego ciężko ranny – 4 rany od odłamków. Leczy się w szpitalu w Tworkach. Zostaje inwalidą wojennym.
Latem 1945 r. przyjeżdża do Koszalina. W 1950 r. aresztowany przez UB za rzekomą próbę nielegalnego opuszczenia państwa. W rzeczywistości było tak, że dostał taką propozycję od kolegów z Szarych Szeregów, którzy taką ucieczkę przygotowywali, ale uciec nie chciał. UB, ciężkimi przesłuchaniami, próbowało wymusić przyznanie się do winy i wydanie kolegów. Jerzy Leonowicz do końca nie wydaje kolegów i utrzymuje, że nie wiedział o ich planowanej ucieczce. Zostaje skazany na 3 lata więzienia. W więzieniach stalinowskich odsiaduje cały wyrok.
Po 1956 r. zakłada rodzinę i pracuje w księgowości. Włącza się w prace Związku Szarych Szeregów. Wieloletni prezes Związku Inwalidów Wojennych Oddział w Koszalinie, funkcję tę pełni do dzisiaj. Ma 90 lat.
Informacje o „Żbiku” na stronie muzeum Powstania Warszawskiego
1 KDH "Ogrody"
To jeszcze nie koniec wspomnień z naszego tegorocznego zimowiska. Przedstawiamy wam krótką relację filmową z wspomnieniami 2 nowych przybocznych Maćka i Wiktora. Mamy nadzieję że film się wam spodoba i jeszcze bardziej będziecie czekać z utęsknieniem na kolejne zimowisko.
1KDH "Zielona"
Czas zimowiska już się skończył. Wszystko zaczęło się tym, że 13 stycznia około godziny 22 wyjechaliśmy szczepem na zimowisko, które miało mieć miejsce w Zakopanem. Szczepem ,czyli 1KDH ” Ogrody „, 1 KDH ” Zielona „, 1 KDZ ” Łowcy Fenów ” oraz 1 KDH ” Wyklęci „. Po długiej drodze na miejscu byliśmy około 11. Od razu rozdzielenie pokoi i idziemy na śniadanie, a po śniadaniu czas na rozpakowanie. Odbył się również apel otwierający zimowisko, na którym ćw. Maciej Kupniewski został przybocznym 1 KDH „Zielona „, a nowym zastępowym zastępu Żubry został wyw. Tomasz Wysocki. Każda drużyna potem realizowała swój zajęcia.
Na zimowisku robiliśmy dużo wspaniałych rzeczy m.in. poszliśmy na wędrówkę górską. Czwartego dnia zimowiska, rano po śniadaniu ruszyliśmy w drogę ku przygodzie. Zatrzymaliśmy się na parkingu, gdzie już czekali na nas przewodnicy pani Bogusia i pan Filip. Po krótkim przegrupowaniu i słowie od przewodników, ruszyliśmy w drogę. Było bardzo ślisko, ale daliśmy radę, gdy doszliśmy na Rusinową Polane była mała przerwa. Potem ten kto chciał mógł iść dalej mięliśmy pójść na Gęsią Szyję. Szliśmy w górę po oblodzonym szlaku nie było łatwo jednak sprostaliśmy temu zadaniu. Musieliśmy pokonać z Rusinowej Polany na Gęsią Szyję prawie 300 m przewyższenia. Gdy weszliśmy na szczyt wszystkie widoki wynagrodziły nam zmęczenie. Jednak powrót też nie był taki łatwy, ponieważ musieliśmy zjeżdżać. Po bardzo ekscytującym zejściu poszliśmy do kapicy znajdującej się niedaleko, gdzie poszliśmy na mszę. Później zeszliśmy na dół, gdzie czekały na nas autokary.
Na zimowisku też nie zabrakło nart. Każdy był z tego bardzo zadowolony. Nawet, gdy ktoś nie umiał jeździć na nartach to wszyscy próbowali taką osobę nauczyć. Mieliśmy to ułatwienie, że stok znajdował się niedaleko naszego ośrodka.
Byliśmy też w kopalni soli w Wieliczce, ale to nie była taka zwyczajna wycieczka i takie zwykłe zwiedzanie tylko szkolenie na górnika. Mogliśmy zobaczyć, jak wygląda prawdziwa praca w kopalni soli. Każdy z nas miał swój sprzęt, w którego skład wchodziło m.in. ubranie robocze, chełm, lampa, torba i aparat ucieczkowy. Dzięki temu mogliśmy poznać tajniki pracy górnika. Byliśmy w częsci kopalni niedostępnej dla zwykłych turystów mogliśmy robić to co każdy górnik. Każdy z osobna miał swoją funkcję, którą pełnił. Byliśmy pełni zdziwienia.
Byliśmy spragnieni gór i postanowiliśmy wyruszyć na kolejną wyprawę tym razem na Sarnia Skałę. Znowu po śniadaniu wyjechaliśmy na wcześniej umówione miejsce z przewodnikami i wyruszyliśmy na trasę. Najpierw szliśmy Doliną Białego Potoku później trasa zaczęła rosnąć aż doszliśmy na Sarnią Skałę. Na szczycie był bardzo dobry widok na Giewont, który był na przeciwko. Na Sarniej Skale pod krzyżem Giewont swoje przyrzeczenie złożyło trzech druhów Damian Kurek, Mateusz Piaskowski oraz Dawid Ślusarski. Schodząc na dół szliśmy Doliną Strążyską. Zahaczyliśmy jeszcze o wodospad Siklawica, aby zobaczyć, jak wygląda on zimą.
Na zimowisku mieliśmy dużo zmian w 1 KDH ” Zielonej „, gdyż na ognisku kończącym zimowisko został mianowany nowy proporcowy drużyny, a został nim Damian Kurek, który swoją postawą w oczach drużyny był osobą godną zaufania. Nie tylko proporcowy jest nowy, ale i też drużyna wzbogaciła się o dwóch nowych przybocznych Pawła Kiśla i Wiktora Liśkiewicza, który jest przybocznym zuchowym.
Na tym zimowisku mieliśmy bardzo dużo wrażeń i wspomnień, których już nigdy nie zapomnimy, ale zimowisko już się skończyło, a obóz zbliża się wielkimi krokami.
